Vurgun yemiş bir yüzücü çıkarıyorlar en derinden
Mor dudaklarına bakakalıyorum
Ellerinin soğukluğuna dokunuyorum
Yüzünü avuç içlerime alıyorum
Bir geminin dalgaları vuruyor kayalıklara
Sessiz bir orkestra eşlik ediyor
Feryat edenlerin yüzüne bakamıyorum
Haddim değil bir teselli de bulunmak
Bir ormana düşüyor yolum
Leylak kokusunu ciğerlerime dolduruyorum
Bir ağaç dibi kucaklıyor ıssızlığımı
Issızlığıma sarılıyor
Issızlığımı sahipleniyor
Issızlığım ıssızlıktan çıkıyor
Yedi düvele karşı geliyorum
Haddim olmayan bir işe kalkışıyorum ilk defa
Dersimden kalıyorum
Yolculuklardan kalıyorum
Sevgilerden kalıyorum
Her kaldığım yer için çiçekler yetiştiriyorum
Çiçekler toparlıyor huzuru hücrelerime
Hücrelerim ev sahipliğine bürünüyor
Bırakmıyor yaşanacak şeyleri
Yaşayamıyorum, içimde dolup taşan alevleri
Toparlıyorum bütün çiçeklerimi
Kökleriyle beraber alıp, koşuyorum sağa sola
Sağ sol bana çarpıyor
Duruyorum bir saniyeliğine
Vurgun yemiş bir yüzücü çıkarıyorlar en derinden
Mor dudaklarına bakakalıyorum
Ve bütün çiçeklerimi denize atıyorum.